Sanatın Yaratıcı Işığında Parlayan Yetenekli Bir Sanatçı "DENİZ ÖZESKİCİ"

Öncelikle sizi tanıyabilir miyiz?

Ben Deniz Özeskici. İstanbul’da doğdum. Niğde Üniversitesi Eğitim Fakültesi Resim-İş Öğretmenliği bölümünden 2009 yılında mezun oldum. 2013 yılında aynı bölümde araştırma görevlisi olarak göreve başladım. Niğde Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Resim-İş Öğretmenliği programında yüksek lisans eğitimimi 2014 yılında tamamladım. 2014 yılında Anadolu Üniversitesi Resim İş Öğretmenliği programında Doktora eğitimime ve araştırma örevliliğine başladım. 2018 yılında doktora eğitimim sırasında bir dönem Helsinki Aalto Üniversitesi’nde Erasmus öğrenci değişim hareketliliği kapsamında eğitim aldım. 2014-2021 yılları arasında Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Resim-İş Öğretmenliği bölümünde araştırma görevlisi olarak görev yaptım. 2021 yılında doktoramı bitirdim. Şu anda Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Grafik Sanatlar bölümünde Doktor Öğretim Üyesi olarak çalışmalarıma devam etmekteyim. Helsinki, Oredea ve Eskişehir’de olmak üzere 3 kişisel sergi açtım. Ayrıca yurtiçi ve yurtdışında çeşitli karma sergilere katıldım.

Bu alana olan ilginiz nasıl başladı?

Babam Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim bölümünden mezun oldu. Evde çalışmalar yaparken onu sürekli izlerdim. Ben de 2-3 yaşlarından itibaren sürekli resimler yapmaya başladım. İlkokul, ortaokul ve lise hayatımda resim derslerinde çalışmalarım öğretmenler tarafından beğeniliyordu. Üniversiteye hazırlık sürecimde kendi çalışmalarımın yanında Anadolu Üniversitesi’nden aldığım bir haftalık kursunda katkısıyla 2005 yılında Niğde Üniversitesi Resim-İş Öğretmenliği bölümünü kazandım. Böylece profesyonel anlamda sanatsal eğitim sürecim başlamış oldu.

Sanatınızın temel ilham kaynakları nelerdir?

İlk olarak sanatsal arayış sürecimde lisans döneminde farklı çalışmalar yapıyordum. Atölyede bir kaidenin üzerinde duran ip ve telis dokularının üzerinde çalışmaya başladım. Daha sonra ünlü Ressam Ahmet Yeşil’in iplerle ilgili çalışmalarını görünce çalışmalarımı daha çok telis dokusunun üzerine yoğunlaştırdım. İlk dönem telis dokularını birebir gerçekçi olarak yağlı boya ile resmettim. Daha sonra bu gerçekçi temanın yerini telis malzemenin detayının yani kesitinin yön verdiği soyut çalışmalar aldı. Kısacası telis dokusu beni soyut çalışmalara yönlendirdi.Telis dediğimiz doku aslında bir sepet örgüsü gibi iplerin alt üst olarak sıralanmasından oluşuyor. İlk dönem gerçekçi çalışmalarımda yer yer bazı imgeler kullandım. Daha sonra bu soyut çalışmaları çeşitli renk, doku ve alanlarla ön plana çıkardım. Temel ilham kaynağı olarak telis bezinin dokusunu söyleyebiliriz. Şimdi yaptığım lekesel ve dokusal alanlar bende farklı çağrışımlar yapıyor. Bunlar; bireyler, kimlikler, düşünceler, ötekiler, ülkeler, sınırlar gibi.

 “Yansımalar” serginizin ana teması nedir?

Yansımalar benim hayatımın bir bakıma iz düşümü, geçmişte yaptığım çalışmaların, öğrendiğim tecrübelerimin, deneyimlerimin, birikimlerinin bir yansıması. Ayrıca, resimlerin kendi içlerinde ya da yan yana sergilenen ikili çalışmalarda bu yansımaları görmemiz mümkün. Çalışmalarımda yer yer eski yaptığım çalışmalardan kesitler kullandım. Kolaj olarak bu çalışmaları yeni çalışmalarla birleştirdim. Önceden yaptığım soyutlanmış telis dokusunun birimlerini/alanlarını mono baskı ile birleştirerek önde ve arka planda kullandım. Mono baskı ile oluşturduğum zeminlerin üzerine kolaj parçalar yapıştırarak eski çalışmalarımın yeni yansımalarını ortaya çıkardım. Daha sonra yer yer eskimiş kitapların sayfalarını ve eski dokularını kullandım. Burada da eski malzemeleri yani sararmış kitap sayfalarını kullanarak eskinin değerini ön plana çıkarmak istedim. Tabii burada sürdürülebilirlik kapsamında kullanılmış bazı atık malzemeler de kullandım. Zaten kolajlarımda da daha önceki çalışmalarımdan kalan parçaları değerlendiriyorum. Ana tema olarak benliğimin yansıması yani “benin” yansıması diyebiliriz. Doktora tezim kapsamında da bireysellik ile ilgili çalışmıştım. Bu bağlamda temamla ilgili de söyleyebilirim ki; bireyin hayatına etki eden tüm süreçler bireyselliği ön plana çıkarıyor.

Helsinki Aalto Üniversitesi’nde aldığınız eğitimden nasıl etkilendiniz? Sanatınıza nasıl bir katkıda bulundu?

Helsinki Aalto Üniversitesi bana çok değerli katkılar sağladı. Öncelikle bana çalışmalarımda Profesör Kevin Tavin çok yardımcı oldu. Bireysellik üzerine çalıştığım tezim hakkında onunla sık sık konuşma fırsatı buldum. Gerek kaynak gerek analiz fikirleri olarak bana çok büyük desteği oldu. Tezim ile ilgili kaynak taraması yaptım. Tezimi bir sunum ile oradaki araştırmacılar ve öğrencilerle paylaştım. Finlandiya’da müze ve galerileri gezme fırsatı buldum. Özelikle Helsinki ve Turku şehirlerinde yer alan müzelerde Finli sanatçıların çalışmalarını yakından gördüm. Genelde ülkelerinin kültürünü ve hayatını konu alan resimlerdi.  Ayrıca bulunduğum üniversitedeki öğrenci sergilerini de gezdim. Farklı ülkelerden gelen farklı kültürlere ait öğrencilerin sanatsal yaratım süreçlerini keşfetme şansı yakaladım. Estonya’ya yaptığım bir gezide galeri ziyaretinde göçmenlik ile ilgili farklı video düzenlemeleri izleme fırsatı buldum. Bu videolar beni çok etkiledi.

Serginizde hangi sanat tekniklerini kullanıyorsunuz?

Sergide öne çıkan teknikler; kâğıt üzerine kolaj ve mono baskıdır. Kullandığım malzemeler ise akrilik boya, marker kalem, mürekkep ve atık kağıtlardır. Bu malzemelerin karışımı ile karışık teknik ortaya çıktı. Tabii ki bazı çalışmalarımda sadece mono baskıyıda görmemiz mümkün.

“Yansımalar”ın insan psikolojisi ve kimlikle nasıl bir ilişkisi olduğunu düşünüyorsunuz?

Daha önce de söylediğim gibi, bireylerin kendi kişisel deneyimlerinden kaynaklanan anlamlandırma süreçleri değişebiliyor. İnsan hayatında önemli yere sahip olan bir imgeye gönderme yapan doku, leke ve iz öncelikli olarak algılanabiliyor.Bu etkiler kendi ya da bir başkasının kimliğinin yansıması olarak ortaya çıkabiliyor. Burada aslında benim kimliğimle benim bireyselliğim ile ilgili süreçler daha ön planda, ama insan faktörü birbiriyle yakın benzer tecrübeler barındırdığı için ortak noktalarda ve bu ortak düşüncelerde bulaşabiliyor. İzleyicinin önceki deneyimleri de bu düşüncelere şekil verebilir. Mesela daha önce görmüş olduğu bir eser, rüya, film gibi.