Eskişehir’in En Genç Binicisi Ela Elİz Selcanoğlu

Öncelikle bize kısaca kendinizden bahseder misiniz?

Merhaba, ben Ela Eliz Selcanoğlu. 2010 İstanbul doğumluyum. Babamın işi sebebi ile 6 yıl önce Eskişehir’e taşındık. 7. sınıfta okuyorum. Hayvanları çok seviyorum. Boran isminde bir atım, Çiko ve Kont isminde 2 tane de köpeğim var.

Hobileriniz ve atlar dışında ilgili olduğunuz sporlar nelerdir?

Okulda voleybol oynuyorum. Boş zamanlarımda piyano çalmayı ve yazın yüzmeyi çok seviyorum.

Okul dışında tüm zamanım Eskişehir Binicilik Kulübü’nde ve Boran’la geçiyor.  Okul tatillerinde sürekli kulüpteyim. Arkadaşlarımla beraber atları tımarlamak, yıkam$ak, saçlarını örmek, onlarla gezintiye çıkmak ve tüm bunları yaparken hem kendimizin hem de atların keyif aldığını görmek anlatılmaz bir mutluluk yaşatıyor bize. En büyük hobim ise Boran’ı ahırında yatarken yakaladığımda hemen yanına girip yatmak. Kulübümüz aynı zamanda arkadaşlarımız ile sosyalleştiğimiz bir yer.

   Binicilik sporu ile nasıl tanıştınız, atlara olan ilginizi ne zaman farkettiniz?

1,5 yıl önce ailemle kahvaltı için Eskişehir Binicilik Kulübü’ne gittiğimizde ata binen binicileri gördüm. Başka bir canlı ile bir uyum içerisinde hareket ettiklerini görmek, her engel atlayıştan sonra onları sevmeleri, atlarla konuşmaları beni çok etkiledi. Hem atlara hem de binicilik sporuna hayran oldum. O gün bu spora başlamaya karar verdim. Kısa zamanda aldığım düzenli dersler ve kulübüm sayesinde çok yol kat ettim.

Başladıktan 4 ay sonra ise atım Boran ile tanıştım ve o günden beri Boran ile haftada 5 gün antrenman yapıyoruz.

Geçen yıl kulübümüz sayesinde Türkiye Binicilik Federasyonu’nun sınavına girdim. Engel Atlama ve Dresaj lisansını alarak federe bir sporcu oldum.

Biraz da ‘Boran’ı tanımak isteriz… “Boran” ile çalışmak nasıl bir duygu? 

Boran 3,5 yaşında safkan bir İngiliz atı. Yaşı küçük olduğu için çok yaramaz bir çocuk. Önüne bıraktığımız tüm eşyaları sağa sola atar, ısırır. Montumu yemek ve beremi kafamdan çıkarmak en sevdiği oyun.

Antrenörüm Çağla Şen hem benim hem de Boran’ın gelişimi ile yakından ilgileniyor. Boran ilk zamanlar gördüğü değişik objelerden ve seslerden çok korkardı. Antrenörüm ile yaptığımız taktikler ve oyunlar sayesinde hepsine alıştı ve bana olan güveni arttı. Birbirimize çok alıştığımız için verdiğim komutları hemen yerine getirir. Boran’la yaptığım binişler çok rahat. Birbirimizi gerçekten hissederek binişlerimizi gerçekleştiriyoruz. Hava güzel olduğu zamanlarda antrenörüm ile beraber kulüp arkasındaki araziye çıkarak geziyoruz.

Peki Eskişehir Binicilik Kulübü’nde at bakımları nasıl gerçekleşiyor?

At bakımı aslında zor değil. Kulübümüz pansiyon atlarının tüm bakımlarını zaten yapıyor fakat biz biniciler onlar ile bağlarımızı güçlendirmek, daha fazla zaman geçirmek için bakımlarını bazı günler kendimiz yapıyoruz. Günlük 15 dakika bakıma ayırmak bile yeterli oluyor. Tımar yapmak, tırnak temizliği gibi işleri günlük yapıyoruz. Günlük bakım dışında 45 günde bir nalbant tırnak bakımı ve nal değişimi yapıyor birde yılda bir diş bakımı yapılıyor. At bakımının dışında ekipmanlarımızı da ayda bir temizleyip yağlıyoruz.

Önümüzdeki dönem için planlarınız ve gelecek hedefleriniz nelerdir?

Öncelikle kardeş kulübümüz İzmir Hara Güzelbahçe’de yapılacak yarışmaları hedefliyorum. Antrenörümün yönlendirmesi ile hazır olduğum tüm yarışmalara katılmak istiyorum. En büyük hayalim ise Avrupa’da yapılan uluslararası yarışmalarda ülkemizi ve kulübümüzü temsil etmek.

Yaşıtlarına binicilik ile ilgili tavsiyelerin var mı, senin gibi başarılı olmaları için nelere dikkat etmeleri gerekir?

Yaşıtlarım ve tüm çocuklara biniciliği tavsiye ediyorum. Doğada vakit geçirmek, atlar ile vakit geçirmek çok güzel bir duygu. Eskişehir Binicilik gibi profesyonel bir kulüpte yine profesyonel antrenörler ile bu sporu yapmak, yaparken gerekli güvenlik ekipmanlarını kullanmak gerekiyor.